Matura 1955 r.
W 1962 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, w 1980 habilitował się w dziedzinie nauk ekonomicznych. W latach 1966-1976 pracował jako analityk systemu i główny projektant w Centrum Informatyki Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, następnie do 1981 zajmował stanowisko docenta w Instytucie Planowania. Od 1983 do 1997 pozostawał pracownikiem naukowym w charakterze adiunkta na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW.
| |
Zdjęcie pochodzi ze strony internetowej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Jerzy Eysymontt (ur. 26 czerwca 1937 w Łucku, zm. 23 września 2005 w Warszawie) - polski polityk, ekonomista, kierownik Centralnego Urzędu Planowania w rządach Jana Krzysztofa Bieleckiego i Jana Olszewskiego, wiceminister gospodarki w rządzie Jerzego Buzka, poseł na Sejm I i II kadencji.
Jerzy Eysymontt zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Oswalda Balzera w Zakopanem w 1955. W 1962 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, w 1980 habilitował się w dziedzinie nauk ekonomicznych. W latach 1966-1976 pracował jako analityk systemu i główny projektant w Centrum Informatyki Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, następnie do 1981 zajmował stanowisko docenta w Instytucie Planowania. Od 1983 do 1997 pozostawał pracownikiem naukowym w charakterze adiunkta na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW.
W 1981 został doradcą ekonomicznym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował ze strukturami podziemnymi związku, był m.in. doradcą Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, działał w latach 1987-1988 w Porozumieniu Partii i Organizacji Niepodległościowych (PPiON), publikował też w konspiracyjnej prasie.
W 1990 znalazł się wśród założycieli Porozumienia Centrum. Od stycznia 1991 do lipca 1992 był ministrem - kierownikiem Centralnego Urzędu Planowania w dwóch kolejnych rządach. W 1991 został po raz pierwszy wybrany posłem na Sejm z listy POC. W trakcie kadencji poparł powołanie rządu Hanny Suchockiej, odszedł z PC i przystąpił do Polskiego Programu Liberalnego. W 1993 po raz drugi uzyskał mandat poselski z listy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform. Po rozpadzie BBWR działał w Partii Republikanie (był m.in. jej przewodniczącym od 1996).
W latach 1997-2001 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki. W 1998 przystąpił do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. Od 2004 wchodził w skład władz krajowych Partii Centrum.